เรื่องเล่าขอบผม ขอความช่วยเหลือจากพี่สาวครับ

aziceai

นี้คือเรื่องที่ผมอยากให้คนที่อ่านเข้าใจผมชื่อไอซ์ครับ ผมไม่มีครอบครัวคอยเลี้ยงต้องหาเงินใช้เองมีบางในบางเดือนที่ไม่พอจริงๆถึงจะโทรไปขอแม่. ส่วนพ่อผมไม่เห็นหน้ามา10ปีแล้วครับ พ่อเป็นผู้ชายที่เสน่แรงมากก็เลยเปลียนภรรยาไปเรื่อยแม่ผมเองก็เป็นคนที่3 เรื่องของชีวิตผมมันตลกมากจริงๆพ่อแอบชอบแม่ทั้งที่มีภรรยาอยู่แล้ว แม่ก็เลยไม่เล่นด้วยแต่สุดท้ายพ่อก็ปีนบ้านขึ้นไปแอบได้เสียกับแม่ ผมยังงงอยู่เลยว่าผมเกิดมาจากความรักรึปล่าว เวลาผ่านไปพอดูพ่อถึงได้รู้ว่าแม่มีผมพ่อก็เลยเลิกกับภรรยาคนก่อนเพื่อมาแต่งงานกับแม่ผม(ภรรยาคนเก่ามีลูกอยู่แล้ว2คน) พ่ออยู่กับแม่ได้10ปีมีผมกับน้องชายเป็นลูก ผมกับน้องเราต้องแยกกันอยู่เพราะก่อนที่น้องจะเกิดพ่ออยากมีเงินอยากรวยก็เลยไปกู้เงินนอกระบบมา300000โดยใช้แม่เป็นคนค้ำประกัน เพราะแม่ผมเป็นคนในพื้นที่เขาเลยยอมให้ยืม พ่อผมเอาเงินที่ได้มาไปปล่อยกู้แรกๆก็ได้กำไรดีครอบครัวเราดีขึ้นเราสามารถผ่อนบ้านหลังใหญ่ รถมอไซค์ เครื่องใช้ไฟฟ้าหรูๆสาระพัด ผมมีเครื่องเกมให้เล่นมีจักยานให้ปั่นมันช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขจริงๆ จนมันจบลงวันนั้นเมื่อ12ปีที่แล้วลูกน้องของพ่อที่ทำงานด้วยกันมาขอกู้เงินจากพ่อจำนวนเงินนั้นผมจำไม่ได้หรอก แต่ที่ผมจำไม่เคยลืมคือวันนั้นพ่อกับลูกน้องคนนั้นกินเหล้ากันจนพ่อเมาสลบไป ผมยังนั้นเล่นเกมอยู่ส่วนแม่ก็ไปนอนกับน้องที่บ้านยาย ลูกน้องพ่อเดินทั่วบ้านเพื่อหาสิ่งที่ต้องการใช้เวลาไม่นานมากเขาก็เจอเงินที่พ่อผมเก็บเอาไว้ เพราะคิดว่าเป็นบ้านตัวเองพ่อกับแม่ก็เลยไม่คิดจะซ่อนแค่เก็บเอาไว้ในลิ้นชัก ตอนนั้นผม8ขวบครับก็พอรู้อะไรบ้างเห็นลูกน้องพ่อกำลังจะกลับผมก็เลยทักเขาหันกลับมาแล้วก็ดึงเงินจากในบึกให้มา3000 แล้วเขาก็จากไป ผมก็นั้งเล่นเกมต่อจนหลับ วันนั้นผมตื่นมาตอนเช้าได้ยินเสียงพ่อกับแม่ทะเลาะกันผมจึงรีบลงไปแอบดูอยู่ข้างซอกบันได ผมเห็นแม่นั้งร้องไห้และพ่อทำสีหน้าเครียดมาก สรุปเรื่องราวครับลูกน้องพ่อได้เชิดเงินหนี้ไปหมดเลยโดยทิ้งไว้ให้3000 ต้อนนั้นเราลำบากกันมากไฟโดนตัดต้องจุดเทียนกินขาวกับผัดกาดดองเอา มีเจ้าหนี้มาทวงเงินทุกวันไม่ว่าจะค่าผ่อนบ้าน รถ ทีวี ตู้เย็นของต่างๆ เราไม่เคยซื้อสดเลยจึงมีหนี้สินมากมายรวมทั้งเงินที่ยืมเขามาอีกยังใช้ไม่ถึงแสนเลย แม่ผมคิดจะผูกคอตายแต่พ่อมาช่วยไว้ทัน เมื่อหมดหนทางพ่อจึงเสนอทางเลือกให้โดยการพากันหนีหนี้ เราออกเดินทางแต่เช้าเพื่อไปจังหวัดสมุทรปราการซึ่งเป็นบ้านเกิดพ่อ เราทิ้งน้องไว้ให้ยายเลี้ยงดูเพราะเอามาด้วยไม่ไหว เรา3คนหนีมาโดยไม่ติดต่อใครอีกเลยแม้แต่น้องชายแท้ๆของผม 2ปีกับชีวิตใหญ่พ่อเจอผู้หญิงคนใหม่ที่สวยกว่าแม่แล้วรวยพอดูพ่อก็ทิ้งเราไป ปล่อยให้ผมกับแม่ต้องใช้ชีวิตในที่ๆไม่ใช้บ้านตัวเองไม่รู้จักใครไม่มีใครให้พึ่งพา แม่ร้องไห้ทุกคืนแต่แม่ก็ยังลุกไปทำงานเพื่อส่งผมเรียน จนกระทั้งผมจบป.5 แม่ได้เจอกับผู้ชายคนใหม่ผมจึงเหมือนเป็นส่วนเกินเค้าอาจรักแม่แต่กับผมไม่ใช้เค้าใจดีก็จริงแต่ยังไงผมก็ยังเป็นส่วนเกินอยู่ดี ผมจึงต้องมาอยู่กับญาติฝ่ายพ่อโดยที่แม่จ่ายค่าเลี้ยงดูให้ผมเหมือนจ้างเค้าเลี้ยง ชีวิตที่บ้านนั้นผมก็ไม่ค่อยสุขสบายนักหรอกต้องอยู่ในกรอบที่ย่าวางไว้ให้กลับบ้านช้าก็โดนตี ผมทนิยู่จนขึ้นม.1 ช่วงนั้นผมติดเกมมากโดดเรียนบ่อยจนเกรดต่ำสุดๆแต่ก็ยังสอบผ่านจนบางครั้งผมก็อดคิดไม่ได้ว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะเรื่องการมั่วข้อสอบ555+ ผมภูมิใจไม่น้อยเลยที่สอบผ่าน ผมใช้ชีวิตปิดเทอมิยู่ได้แค่4วันแม่ย่าก็มาปลุกแต่เช้าให้ผมแต่งตัวผมลุกขึ้นมาแบบงงๆ เพราะแม่ไม่เคยมาแต่เช้าเลยเรานั้งรถเมย์ไปได้ราวๆ2ชั่วโมงแล้วก็ต่อแท็กซี่ไปนนทบุรี เมื่อไปถึงผมก็เข้าใจแม่อยากให้ผมบวชแม่เลยพาผมมาที่วัดนี้(วัดสังฆทาน) ผมได้บวชเป็นเณรในวันนั้น โครงการบวข2เดือน ช่วงอาทิตย์แรกๆผมทรามานมากเพราะต้องเป็นผ้าขาวก่อนเป็นเณรกินข้าวแค่วันล่ะ1มื้อผมร้องไห้โทรหาแม่บอกว่าไม่ไหวแล้วแต่แม่ก็ไม่เคยมารับกลับ ผมร้องจนน้ำตามันไม่เหลือซักหยดผมถึงเข้าใจสภาพตัวเองผมเป็นผู้ชายผมต้องทนได้ จนในที่สุดผมก็ผ่านมาได้จนถึงวันที่ต้องสึก วันนั้นผมมองเพื่อนๆที่บวชด้วยกัน300กว่าคนสึกออกไปเป็นคนธรรมดาอย่างน้อยใจ เค้ามีพ่อแม่มารับแต่ผมกลับไม่มีใครถ้าพ่อแม่ไม่มาก็สึกไม่ได้ผมรอจนวิสุดท้ายผมถึงเข้าใจว่าแม่คงไม่อยากให้สึก ผมจึงเป็นเณรต่อกับเพื่อนอีก3คนที่ไม่สึกเหมือนกัน หลังจากนั้นสองวันแม่ก็มาหาผมเล่าถึงสาเหตุที่ผมต้องบวชต่อ "แม่เลิกกับแฟนเข้าแล้วและแม่ก็ป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดต้องใช้ยารักษาราคามันสูงพอดูก็เลยไม่มีเงินส่งผมเรียน" ผมเข้าใจก็เลยบวชต่อเป็นสามเณรอได้รับประสบการณ์มากมายแต่ไม่ได้เรียนต่อ จน2ปีผ่านไปแม่ก็ให้ผมสึกมา เดินเล่นในโลกภายนอกได้2อาทิตย์แม่ก็พาไปบวชต่อที่ยโสธรซึ่งเป็นวัดบ้านมี่โรงเรียนในวัดผมจึงมีโอกาศได้เรียนต่อจนจบม.3 เมื่อจบมาผมก็สึกออกมาทำงานส่งเงินให้แม่หวังว่าซักวันจะได้กลับบ้านที่ลำปาง หวังว่าจะมีเงินใช้หนี้ แต่โลกความจริงมันโหดร้ายวุติม.3 เงินเดือนแค่9000หักโน่นนี้ได้รวม 8000 ไหนจะค่ากินค่าที่พักส่งให้แม่ผมจึงรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะใช้หนี้รวม300000ได้ 2ปีที่หาเงินผมไม่มีเคยมีเงินเหลือใช้หนี้เลย ผมถึงเข้าใจว่าถ้าต้องการเงินเยอะๆเราต้องมีความรู้ไม่ก็บ้านรวยซึ่งอยากหลังนี้คงเป็นไปไม่ได้ ผมจึงเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะผมต้องการเรียนต่อผมต้องการเงินมากพอที่จะทำให้ใช้หนี้ได้พอที่จะเรียนจบ พอที่จะพาเเม่กลับไปเหยียบบ้านเกิดได้ ได้โปรดครับช่วยผมทีผมรู้ว่ผมไม่ใช้คนที่น่าสงสารที่สุดยังมีคนที่ลำบากกว่าแต่ลองคิดดูนะครับถ้าคุณมีพอที่จะ่วยคนอื่นได้คุณก็ได้โปรดช่วยผมด้วยเถอะครับ ผมจะต้องตอบแทนคุณแน่ทันที ที่เรียนจบทันทีที่ใช้หนี้เค้าหมดทันทีที่สามรถพาแม่ไปเหยียบบ้านเกิดได้ ผมยอมให้ชีวิตผมเลยครับเพราะผมคงไม่เหลือสิ่งที่ต้องทำแล้วชีวิตผมเป็นของคุณได้โปรดช่วยผมทีนะครับ นี้เป็นนี้เป็นเฟสบุคผม levia than xanxus ช่วยติดต่อมาทีนะครับ

GOD

เป็นกำลังใจให้สู้ชีวิตต่อไปนะคะ รอสาวๆท่านไหนเห็นใจน้องคนนี้เข้ามายื่นมือช่วยเหลือนะคะ สู้ สู้

aziceai

ขอบคุณครับ ถึงไม่มีใครก็ไม่เป็นไรแค่ผมได้ระบายและแค่มีคนให้กำลังใจก็พอ ขอบคุณจริงๆครับ

aziceai

เฟสบุคผมใส่ชื่อผิดครับ ขอโทษด้วย อันนี้เป็นเบอร์ติดต่อผมนะครับ 0820969621