การบ้านฝากส่ง : ครั้งแรกกับหนุ่มจากเวบ ที่รัก คะ

GOD

ในวันที่รู้สึกว่า ทำไมตอนนี้เราดูไม่เป็นที่สนใจของใครเลย ในวันที่ไม่ภูมิใจในรูปร่างของตัวเองจนถึงขีดสุด แม้กระทั่งคนข้างกายก็ คอยกระหน่ำโบยตีด้วยคำพูดว่า อ้วนๆๆๆๆ จากคนที่เคยเป็นที่ปรารถนาของหลายคนกลับกลายเป็นคนไร้ตัวตน การเข้ามาอ่านเวบที่รักโดยบังเอิญคลิกตามลิงก์ๆ มา ทำให้นึกสนุก อยากประชดชีวิต อยากถูกเป็นที่หมายปองอีกครั้ง อ่านๆๆๆ จนรู้สึกว่า นี่มันคืออะไร โลกไหนกัน เราไม่ได้จิ้นอยู่แล้วนี่ แม้จะนอนเหงาๆ มานานหลายปี เอาว่ะ ลองดูสักตั้ง จึงเลือกผู้ชายจากที่คนอื่นๆ ว่าดี ตัดสินใจโทร.ไป ได้ยินเสียงปลายสาย เป็นเราเองที่ตกใจเกือบโยนโทรศัพท์ทิ้ง โชคดีที่เขาบอกไม่ว่าง เลยว่างสาย คิดๆ ว่าโชคดี เกือบทำอะไรลงไปนี่ โล่งใจได้สักพัก ก็มีsms มา เฮ้ย มันยังไม่จบ เขายังจะคุยต่อเมื่อว่าง สูดหายใจทั้งๆ ที่ลืมหายใจไปแล้วตอนอ่าน sms ตัดสินใจส่ง id line ไป คิดว่าไม่แอดมาก็จบ แต่พอตื่นเช้ามา 08.20 น.ก็มีคนแอดเฟรนด์มา ส่งสติ๊กเกอร์การ์ตูนชวนเป็นมิตร หัวใจเต้นแรงอีกครั้ง ถามตัวเองซ้ำๆ เอาไงดีๆๆๆๆ เอาว่ะ คุยก่อนคงไม่เป็นไร นาทีนั้นความอยากรู้อยากเห็นมากกว่าเรื่องใดๆ คุยกันไม่ถึง 5 วัน วันละไม่กี่นาที แต่รู้สึกได้ว่า เราจะปลอดภัย ยิ่งได้คุยเสียง น้ำเสียงทำให้เราเชื่อ ไว้ใจ คิดว่า เราแค่อยากรู้คงไม่เสียหายอะไร เรานัดกันด่วนมาก นัดบ่ายวันนี้เจอกันพรุ่งนี้เช้า คืนนี้นอนไม่หลับทั้งคืน ไม่มั่นใจที่ตัวเองตัดสินใจลงไป วินาทีแรกที่ก้าวขึ้นรถ ปิดประตู ฝืนยิ้ม อยากจะบอกว่า "จอด" ไม่ไปแล้ว แต่รอยยิ้มที่เขาส่งมา ทำให้เราหายตระหนก เขาชวนคุยเราเลยจ้อไม่หยุดข่มความเขินอาย ตลอดเวลาเดินทาง 2 ชม. เรารู้สึกผ่อนคลายขึ้น เพราะเขาช่างเล่าทั้งเรื่องส่วนตัว ที่บ้าน อีกสารพัดที่เราถามแล้วเขาตอบ ไม่มีการแตะเนื้อต้องตัวกัน เรายังเป็นคนแปลกหน้าของกันและกัน แม้จะขยันคุยขยันยิ้มส่งให้กันก็ตาม แม้เขาจะแทคแคร์แต่เรายังรู้สึกกังวล เขาจะรู้ไหมนะ แต่เขาทำหน้าที่ทุกอย่างไม่มีที่ติ จากคุยเริ่มมีเสียงหัวเราะ และเราก็เริ่มใจอ่อนลง เกินครึ่งวันแล้วที่เราอยู่ด้วยกัน เราเผลอตัวเป็นตัวเอง ดีลงาน เปิดเผยสถานะ ลืมไปว่าผู้ชายคนนี้ คือคนแปลกหน้า และเขาคือคนที่ทำให้เรางงเข้าไปใหญ่กับแนวคิด และการกระทำของเขา เขาชอบเข้าวัด แต่ขัดกับงานที่ทำ นึกสงสัยและชื่นชมไปพร้อมๆ กัน แต่เขาเป็นเพียงผู้ชายของเราแค่ 1 วัน แล้วผู้หญิงต้องทำไงต่อจากนี้บ้าง ระหว่างที่ขับรถหารีสอร์ทแล้วรีสอร์ทเล่า เขาเดินขึ้นมา บอกเตียงแข็งบ้าง ห้องเล็กบ้าง บรรยากาศแห้งแล้งบ้าง เราอยากบอกไปว่า กลับเถอะ แต่ได้แค่ยิ้มๆ ซ้ำยังช่วยหาที่พักเสียอีก แม้ใจจะเต้นแรงมาก ถ้าเขาจะกล้ามากุมมือบ้างคงรู้ว่ามีเหงื่อชุ่มมือเรา ขนาดไหน แต่นั้นละไม่มีถูกเนื้อต้องตัวให้เราปรับจิตใจก่อนสักนิดเลย ทั้งๆ ที่เราก็ต้องการการกุมมือปลอบใจ
ในที่สุดที่สุดท้ายก็คือที่แรก เราทำใจกล้าเดินเข้าห้องไปก่อน ไม่อยากให้เขาเห็นสีหน้าแววตาตอนนั้น ไม่อยากสบตาเขากลัวจะเปลี่ยนใจ ไม่อยากลงจากรถช้าไปกว่านี้ไม่งั้นคงเปลี่ยนใจ บร๊ะเจ้าในห้องมีแค่เตียงตั้งเต็มห้อง เก้าอี้ 1 ตัว ไม่มีโซฟาให้นั่งผ่อนคลายก่อน อยากนั่งเอนหลังสบายหลังจากนั่งรถมานานต้อง ขึ้นบนเตียงเท่านั้น เราเปลี่ยนจากขายาวเป็นขาสั้นได้สบายตัว เขาก็เปลี่ยนเหมือนกันแต่ดันลืมกางเกงขาสั้น จึงใส่บ๊อกเซอร์แนบเนื้อ เรางี้โฟกัสสายตาไม่ถูกเลย ไม่รู้จะมองตรงไหน มองหน้าก็เห็นแผ่นอกแน่น แทบหยุดหายใจ แต่สารภาพว่าไม่ได้มองต่ำเลยใจไม่ถึงจริงๆ
การที่เราเปิดเนื้อมากเท่าไหร่ เรายิ่งเผลอปล่อยตัวให้ถูกคุกคามมากเท่านั้น จะลุกไปใส่ขายาวก็คงไม่ทันแล้ว ตอนนั้นกังวลไปหมด ทั้งเรื่องอ้วน เรื่องต้องมีอะไรกับคนแปลกหน้า รู้สึกเหมือนมีอะไรกับแฟนครั้งแรก เขาคงไม่รู้หรอกว่า ผู้หญิงที่ไม่เคยต้องมือชายมาหลายปีรู้สึกอย่างไร
ตอนนั้น เราเพิ่งเข้าเวบครั้งแรก เพียงอาทิตย์เดียวเองเราตัดสินใจนัดแล้ว ตอบตัวเองได้ว่า ความเหงาชัดๆ ความเหงาที่ร่างกายไม่มีใครสัมผัสมาหลายปี ไม่เกี่ยวกับจิตใจที่ต้องการคนมาแทคแคร์ ไม่ได้ต้องการเพื่อนเที่ยว ชีวิตมีความสุขพอควร เพียงเรื่องเดียวที่ยังรู้สึกแหว่งหวิ่น แต่ตอนนี้รูปร่างที่เคยเป็นที่ปรารถนาชื่นชมกลับไม่น่ามอง แม้แต่การสัมผัสยังไม่น่าพิสมัย เราพร่ำถามว่าเขารับได้ไหมๆๆๆๆ เขาทิ้งตัวนอนลงข้างๆ ใช้ขามาสัมผัสขาเราก่อน เราเผลอตกใจถอยหนี บอกตัวเองว่ากลับตัวยังทันนะ แต่อีกใจมาถึงขั้นนี้แล้วจะกลัวอะไร พรุ่งนี้มันก็จบ แต่เขาชวนคุยจนผ่อนคลาย เขาง่วงเราปล่อยให้เขานอน ดีแล้วเขาหลับเราแค่กอดกันไว้แบบนี้มันดีแล้ว น่าจะพอแล้วกับความรู้สึกหวาบหวิว กายสัมผัสที่หายไปนานหลายปี แต่ทุกครั้งที่เรากระดิกตัวเขาจะกอดรัดแน่นขึ้น เราลองหายใจตามเสียงลมหายใจหนักๆ ของเขา เราผ่อนคลายขึ้นเผลอกอดเขาแน่นขึ้นอย่างคนคุ้น เคย ซึ่งเจ้าตัวหลับปุ๋ยไม่รับรู้เรื่องใดๆ จังหวะที่เขารุกเราผลักขอเวลาตั้งตัว แต่เราส่งยิ้มตลอดเวลา เขาคงไม่รู้หรอกว่าภายใต้รอยยิ้มนั้นตื่นประหม่าแค่ไหน แม้จะไม่ใช่ผู้ชายคนแรก แต่คือคนแรกในรอบหลายปี เราทำตัวไม่ถูก จินตนาการเขาจะจูบเราไหม....แต่ไม่เลย เขาพลิกตัวมาอยู่ด้านบน ค่อยๆ พรมจูบไปทั่วร่าง เราไม่ได้เคลิ้มตามเลยสักนิดมัวแต่สะกดจิตตัวเอง อดทนๆๆ ลองดูๆๆ จนเขาถึงเบื้องล่างนั้นล่ะ สติถึงกับกระเจิง ที่บอกลองดูๆ เผลอหนีบขา ถดตัวออกจากเขา เขาคงเริ่มรู้สึกรำคาญเรานิดๆ แล้วล่ะ จนถามว่า จะนอนก่อนมั้ย เรายิ้มส่ายหน้า แล้วกอดเขา เป็นสัญญาณฉันพร้อมแล้ว และหลับตาปี๋ เราปล่อยให้เขาทำหน้าที่ฝ่ายเดียวจริงๆ จนตอนหลังถึงกับต้องเลคเชอร์กันเลยว่า ผู้หญิงกับผู้ชายควรทำยังไงต่อกันบ้าง เรายิ้ม และบอกเขาว่า "แก้ตัวได้มั้ย"

Aya

ลุ้นเลย

Demeter

นี่ล่ะ ที่อื่นไม่มี ที่นี่มีให้ ...เวบที่รัก ...

emblemy

มีการบ้านใหม่มาให้อ่าน ขอบคุณครับ

alisa

มีต่อมั้ยคะๆๆๆๆๆรออย่างจดจ่อ

konnaifan

อยากรู้ตอนต่อไปและกับหนุ่มคนไหนรอเฉลยอยู่นะ

ExcoBanana

ขอให้สุขยิ่งๆขึ้นไปนะจ๊ะ เป็นเว็บที่ช่วยระบายความในใจลูกผู้หญิงอย่างเข้าใจสุดยอด

ss1999

        การบ้านฉบับนี้นี่..."เลอค่า"เลยนะ ใช้คำนี้ได้เลยล่ะ
        เขียนออกมาได้เป็นธรรมชาติอย่างมาก บรรยายความรู้สึกของคนที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกได้อย่างเห็นภาพชัดเจนเลย ผ่านตัวอักษรเหล่านี้ก็สามารถเข้าใจความรู้สึกของผู้เขียนได้ตลอดทั้งเรื่อง เหมือนว่าผู้หญิงหลายๆคนเป็นกันนะ เราเองก็เป็นด้วย ไอ้ความรู้สึกไม่มั่นใจ คิดว่าฉันไม่ดีพอ ฉันไม่สวยแล้วฯลฯ
        บางครั้งการมาเจอหนุ่มในเวป มีข้อดีอย่างที่นอกเหนือจากเรื่องsexนะคะ เมื่ออีกฝ่ายอยากสัมผัสเรา สิ่งที่เกิดขึ้นคือ เราก็จะตระหนักในคุณค่าของตัวเองมากขึ้น มีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น และกลับมารู้สึกดีกับตัวเองอีกครั้ง เพราะได้พบว่า ที่เคยคิดว่าตัวเองไร้ค่า ไม่น่าสนใจ ไม่เป็นที่ต้องการนั้น ไม่เป็นความจริง (มีผู้หญิงเราที่ถูกทำร้ายและเจ็บปวดจากความคิดว่าตัวเองไม่ดีพอ เยอะจริงๆค่ะ)
         เราดีใจกับเจ้าของเรื่องจริงๆ ที่ได้รับการเติมเต็มในสิ่งที่ขาดหายไปตลอดหลายปีที่ผ่านมา และเราหวังว่าจะได้ติดตามเรื่องราวของผู้เขียนต่อไปนะคะ

Moooo

ฟินเบยแบบนี้อิอิ

เมศร์

เข้าถึงจึงเข้าใจ
ขอบคุณครับกับความรู้สึกดีๆของการบ้านบทนี้

bangkok911

อ่านไปเรื่อย ๆ กะว่าจะจะได้อ่านเรื่องดุดัน แต่ไม่เลย เรื่องหวาน ๆ สุภาพ เป็นธรรมชาติมากมายครับ เยี่ยม

anyai

สวยงามครับ เป็นการบ้านที่อ่านแล้วต้องตามลุ้นตลอด

tumbk

สวัสดีครับ ตั้มครับ อยากรุ้จักคนที่เริ่มต้นมิตรภาพดีๆ id line 0869056996

่jorjay

รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะคร้าบ

ExcoBanana

เป็นกำลังใจให้นะครับ และขอให้ได้รับการเติมเต็มให้สุขสมหวังในส่วนที่หวิ่นไปนิดหน่อยนะครับ

Ma-song

เรื่องน่ารักจังเลยค่ะ เลอค่ามากมาย