คำเตือน: บทความนี้อาจไม่เหมาะกับ "เยาวชน" หรือคนที่มีความยับยั้งชั่งใจต่ำหากเข้าข่าย โปรดข้ามไปอ่านเรื่องอื่น!! เริ่มจากการสำรวจรูปพรรณสัณฐานเนินเนื้อนางจากภายนอกซึ่งแต่ไหนแต่ไรคุณอาจไม่เคยสนใจดูอย่างใกล้ชิดและจริงจังมาก่อน บริเวณที่ลาดมาจากท้องน้อยคุณจะพบกับ “เนินนาง” หรือ “โคกพระนาง” ที่มีขนาดน้อยใหญู่สูงต่ำแตกต่างกันไปเนินนี้มักปกคลุมด้วยกลุ่มขน หนาบ้างบางบ้างแล้วแต่คนอีกเหมือนกันถัดจากเนินลงมานิดหน่อยจะพบสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า ซึ่งต่ำลงมาจะมีรอยแยกหรือปากช่องแคบมะละกา รอยแยกของบางคนประกบกันแน่นหนาแต่ในบางคนก็เพียงแย้มยิ้มอยู่พองาม (อิอิ) ปากช่องแคบมะละกานี้จะมีม่านปิดไว้สองชั้นม่านชั้นนอกคือ “แคมใหญ่” เป็นม่านที่หนาและหนัก หากใช้นิ้วมือแหวกเบาๆด้วยความรักและทะนุถนอม ก็จะพบ “ม่านชั้นใน” หรือ “แคมเล็ก” เป็นม่านที่บางเบาบุผ้าลูกไม้มีสีต่างกันไป ตั้งแต่ชมพู แดงเรื่อ ไปจนถึงดำคล้ำในบางคนม่านชั้นนอกปกปิดม่านชั้นในไว้อย่างมิดชิดแต่ก็มีเป็นจำนวนมากที่ม่านชั้นในยาวกว่าม่านชั้นนอกส่งผลให้ปลายผ้าลูกไม้โผล่แพลมออกมาให้เห็นได้เหมือนกัน
|